صدای بحران و انحراف حکومت ایران به حزب الله لبنان هم رسید

محمد جواد اکبرین:

جنبش راه سبز(جرس) – بیروت: همزمان با کناره گیری سعد الحریری نخست وزیر جدید لبنان از قدرت که در اعتراض به فشارها، تهدیدها و خواسته های حزب الله و هم پیمانانش از او صورت گرفت احزاب و رسانه های لبنان، حزب الله را متهم کردند که با پشتوانه ی ایران در راه تشکیل دولت منتخب اکثریت مردم سنگ اندازی می کند.



در پاسخ به این اتهامات، سید حسن نصرالله دبیر کل حزب الله لبنان در آخرین سخنرانی خود که بخشهایی از آن در تلویزیون المنار پخش شد اعتراف کرد که حکومت ایران بحرانی تر از آن است که توان دخالت در امور کشورهای دیگر را داشته باشد.

نصرالله پرسید:

"می توانید تصور کنید رهبران ایران که در معرض هجوم جهانی قرار دارند و به آنها اتهام زده می شود و این کشور دچار بحران سیاسی شده، مشغول کار برای کابینه لبنان باشند؟"

وی افزوده است:"ایران به خاطر رخدادهاى پس از انتخابات ریاست جمهورى خود چنان گرفتار شده و با هزار و یك انتقاد داخلى و خارجى روبه رو شده كه دیگر رهبران آن فكر آزاد ندارند تا ببینند چه كسى در لبنان وزیر می شود".

پس از اظهارات نصرالله خبرنگار جرس به سراغ شیخ احمد العاملی از روحانیون مقاومت در لبنان رفت تا نظر وی را درباره اتفاقات اخیر ایران بپرسد.

شیخ احمد از دهه 70 میلادی در مبارزه علیه اسرائیل شرکت داشته و مبارزات شهید مصطفی چمران و شهید محمد منتظری (فرزند آیت الله منتظری) در جنوب لبنان را به خوبی به خاطر دارد.او می گوید:

"برای ما هم این پرسش مطرح است که چرا همه پیش کسوتان انقلاب و نزدیکان امام خمینی در یک جبهه و در کنار میر حسین موسوی قرار گرفته اند و احمدی نژاد تنها مانده است؟" و می پرسد: "آیا امکان دارد همه اشتباه کنند و فقط او که به تازگی به حلقه رهبران انقلاب وارد شده درست بگوید؟"



وی درباره مواضع آیت الله خامنه ای نیز ابهاماتی دارد و می گوید:

چرا حکومت اسلامی و شیعی ایران که باید نمونه عدالت در جهان باشد به قتل و بازداشت مردم خود روی آورده است؟ آیا حیف نیست که جمهوری اسلامی با سابقه ی دفاع از مظلومان جهان این چهره را از خود نشان میدهد؟"

شیخ احمد در مقابل این سوال که "چرا این اعتراض ها را آشکارا مطرح نمی کنید و یا به گوش رهبری ایران و سپاه پاسداران نمی رسانید" ابتدا سکوت می کند و سپس با احتیاط می گوید: "وابستگی اقتصادی حزب الله به ایران به گونه ایست که امکان مطرح کردن این مسائل وجود ندارد".



بیش از یکماه پیش دبیر کل حزب الله لبنان در سخنرانی اش گفته بود که "پس از انتخابات اخیر، ولایت فقیه قویتر از گذشته شده و با حکمت و درایت خود بر مشکلات غلبه خواهد کرد".

از شیخ احمد پرسیدم: "آیا آخرین سخنرانی نصرالله نوعی تغییر تحلیل و عقب نشینی از مواضع پیشین محسوب می شود؟" او در پاسخ به این توضیح بسنده می کند که: "رسانه های آزاد و قابل اعتماد باید اخبار واقعی ایران را منتشر کنند زیرا وقتی تلویزیون رسمی ایران و پیرو آن تلویزیون المنار حزب الله، اخبار واقعی از بحران داخلی ایران را منعکس نمی کنند و رسانه های عربی و غربی هم به دلیل سابقه دشمنی شان با ایران مورد اعتماد ما نیستند اخبار و تحلیل های واقعی به ما نمی رسد و یا دیر متوجه واقعیت و عمق بحران می شویم".

اما حرفهای نصرالله و احمد العاملی همه ماجرا نیست؛



انحراف تمام عیار حکومت ولایی از آرمانهای نخستین اش به سیاست خارجی نیز سرایت کرده و حمایت از مقاومت در فلسطین و لبنان نیز از انگیزه های معنوی اش تهی شده است.

آن انگیزه ی معنوی که "دفاع از سرزمینهای اشغال شده توسط غاصبان بیت المقدس و احقاق حقوق پایمال شده آوارگان فلسطین" تعریف می شد امروز به اعتراف ناخواسته ی "رئیس ستاد کل نیروهای مسلح" به کژراهه رفته است.

با سخنان اخیر سرلشگر حسن فیروزآبادی در مراسم تودیع مصطفی محمد نجار و معارفه احمد وحیدی، وزرای سابق و جدید دفاع که مورد توجه رسانه های منطقه نیز قرار گرفته، حمایت از مقاومت در فلسطین و لبنان "اهرمی سیاسی برای کسب امتیازات منطقه‌ای و بین‌المللی" توصیف شده است.



فیروزآبادی به صراحت گفته است که: "از نگاه راهبردی، حمایت از آرمان فلسطین و یا دیگر نهضت‌های بشری ضداستعماری و ضدظلم، نه تنها هزینه برای نظام نیست بلکه نوعی سرمایه‌گذاری برای کسب امتیازات منطقه‌ای و بین‌المللی از نگاه منافع ملی است."



شاید به همین دلیل، چندی پیش، محمود عباس رهبر جنبش فلسطینی فتح، از ایران خواسته که از دخالت در مسایل مربوط به آنها خودداری کند زیرا "این دخالت ها منفی است و به نفع فلسطینی ها یا ملت عرب نیست و با هدف بر هم زدن آشتی میان گروه های فلسطینی و کسب امتیازات بین المللی انجام می گیرد".



بر خلاف ادعاهای آیت الله خامنه ای در آخرین خطبه نمازجمعه تهران، فقدان مشروعیت مردمی در داخل و وجاهت بین المللی در خارج، حکومت ولایی را به نقطه ای رسانده که نه تنها توانایی اقناع افکار عمومی در جهان را ندارد بلکه از اقناع هم پیمانان خود در فلسطین و لبنان نیز عاجز مانده است.

پرده های تزویر کنار می روند و نگاه های امیدوار به ولایت فقیه، رفته رفته ناامید می شوند